Wandelen in de Dolomieten: 3 prachtige hikes (Seceda, Piz Boè & Rosengarten)

In onze omgeving werd ons vaak gevraagd: “Jullie houden van motorrijden én wandelen, hoe kan het dat jullie nog nooit in de Dolomieten zijn geweest?” Deze zomer was het eindelijk zover: tijdens onze motorreis maakten we tijd voor beide. De Dolomieten staan bekend als een populaire bestemming voor toeristen, en door platforms als TikTok en Instagram lijken de paden soms drukker dan ooit. Voor ons juist een mooie uitdaging: op zoek naar wandelroutes die nog niet door iedereen ontdekt zijn, of bekende plekken vanuit een verrassend ander perspectief beleven. In dit blog delen we drie wandelingen die ons deze zomer het meest zijn bijgebleven.

Waar verblijven in de Dolomieten?

Wij verbleven deze trip bij Unterpfaffstall Hof, een traditionele boerderij hoog in de bergen bij Ritten. Voor de wandelingen die wij gedaan hebben in de Dolomieten vonden we de ligging niet helemaal ideaal. Je moet eerst de berg af en later weer omhoog, waardoor je onderweg al snel wat extra tijd kwijt bent. Maar voor een bezoek aan Bolzano is het juist een perfecte uitvalsbasis.

Toch zouden we het zo weer doen. De rust hier is heerlijk, met een prachtig uitzicht over de bergen. ’s Ochtends werden we begroet door de dieren op de boerderij (die we ook uitgebreid konden knuffelen), en er is vers eten van eigen erf of uit de regio. Een fijne plek om even helemaal te onthaasten na een dag in de bergen.

Wandeling 1: Seceda Ridge hike – 11,5 km rond

De Seceda Ridge hike is zonder twijfel één van de meest iconische wandelingen in de Dolomieten. De markante zaagtandvormige bergkam op 2.519 meter hoogte is misschien wel het meest gefotografeerde uitzicht van Zuid-Tirol. Veel bezoekers nemen de kabelbaan vanuit Ortisei (St. Ulrich) en wandelen een klein stukje naar het uitzichtpunt. Mooi, maar vaak ook érg druk.

Wij kozen voor een andere en rustigere route: een 11,5 km lange rondwandeling vanaf het dorpje Santa Cristina. Met de Col Raiser-kabelbaan bereik je 2.106 meter hoogte in het natuurpark Puez-Odle. Vanaf hier wandel je in 4 à 5 uur door een afwisselend landschap. Het eerste stuk gaat over een geasfalteerde weg omhoog richting het uitzichtpunt bij Seceda. Het panorama daar is spectaculair, maar hou rekening met veel dagjesmensen die met de lift omhoog zijn gekomen.

Gelukkig wordt de route daarna een stuk rustiger én mooier. Je loopt door ruiger berggebied met zicht op de imposante Geisler-pieken, langs groene alpenweides waar koeien grazen en kleurrijke bloemen bloeien. Onderweg hadden we zelfs gezelschap van nieuwsgierige marmotten én een kudde ezels met vrolijk klingelende bellen om hun nek.

Tip: neem voldoende laagjes mee. Het weer op deze hoogte kan snel omslaan. Terwijl het ene moment de zon brandt en je in je T-shirt loopt, kan het even later fris en winderig zijn.

Kortom: de Seceda hike in Val Gardena is absoluut de moeite waard. Hoewel het uitzichtpunt erg populair is, biedt de langere rondwandeling vanaf Santa Cristina juist de rust en de echte charme van de Dolomieten.

Wandeling 2: Beklimming van de Piz Boè (3.152 m) – de hoogste top van de Sella-groep

De Piz Boè hike is een absolute must voor wie houdt van uitdagende wandelingen in de Dolomieten. Met zijn 3.152 meter hoogte is dit de hoogste top van de indrukwekkende Sella-groep. Het avontuur begint al bij de kabelbaan naar de Sass Pordoi. In enkele minuten sta je bovenop een massieve rotswand, midden in een landschap dat meer weg heeft van de maan dan van de Alpen: kaal, rotsachtig en mysterieus – zeker als je, zoals wij, in de wolken loopt.

Vanaf het bergstation passeer je al snel Rifugio Forcella Pordoi, een ideale plek voor een korte stop. Daarna begint de tocht richting de top van de Piz Boè. Het eerste deel is nog relatief eenvoudig: een stenig pad door het maanlandschap. Maar al snel wordt het steiler en uitdagender. Op sommige stukken moet je je handen gebruiken om omhoog te klimmen. Gelukkig zijn er stalen kabels bevestigd voor extra houvast.

Na een pittige klim verschijnt plots de berghut Capanna Fassa, precies op de top van de Piz Boè. Hier kun je op 3.152 meter hoogte genieten van een drankje. Het uitzicht is ronduit spectaculair, mits de wolken meewerken. Bij ons hing de top eerst nog in de mist, maar dat maakte de sfeer juist bijzonder. En toen de wolken even openbraken en de zon doorbrak, hadden we een prachtig panoramisch uitzicht.

Na een lunchpauze op de top kozen wij voor een rondwandeling in plaats van dezelfde weg terug. Dit bleek een goede keuze: het pad was rustiger en ondanks wat sneeuwresten was de temperatuur heerlijk.

Terug aangekomen bij het bergstation was het inmiddels volledig opgeklaard. Nu konden we pas écht zien hoe hoog en steil de rotswand hier is, ideaal om vanaf te basejumpen blijkbaar. Rondom de rand had zich een groepje mensen verzameld uitgerust met wingsuits, klaar om langs de steile wand naar beneden te vliegen. Een bizar gezicht, vooral ook de snelheid waarmee ze naar beneden vliegen! Wij zijn veilig met de kabelbaan gegaan..

Wandeling 3: Hiken in de Rosengarten – naar de Passo delle Coronelle en uitzicht op de Vajolet Towers

De Rosengarten (Catinaccio) hike is één van de meest indrukwekkende wandelingen die je in de Dolomieten kunt maken. Vanaf ons verblijf zagen we de grillige rotsmassieven al dagenlang in de verte liggen, en vandaag was het eindelijk tijd om ze van dichtbij te ontdekken.

Vanaf Nova Levante namen we twee skiliften omhoog, wat flink wat hoogtemeters scheelt en je direct trakteert op spectaculaire uitzichten. Vanaf het bergstation start de wandelroute naar de Passo delle Coronelle. Dit pad is pittig: er zitten stukken in waar je mag klimmen, en op sommige passages zijn er zelfs lichte Via Ferrata-elementen (met staalkabels en beugels voor extra grip). Niet gevaarlijk, maar wel uitdagend en leuk voor wie van een beetje avontuur houdt. Bij een splitsing kun je kiezen tussen een echte Via Ferrata-route (met harnas en klettersteigset) of de reguliere wandelroute. Deze keer kozen wij voor de wandelvariant.

Het bleek de zwaarste hike van onze Dolomieten-trip, maar ook de meest rustgevende. Onderweg kwamen we bijna niemand tegen. Echt een verademing in een gebied dat vaak druk bezocht wordt.

Op de pas wacht een prachtig uitzicht op de beroemde Vajolet Towers: drie imposante rotstorens die loodrecht de lucht in steken. Tenminste… als ze niet in de wolken zitten. Bij ons waren ze het grootste deel van de tijd verborgen, maar met wat geduld brak het wolkendek soms open en konden we deze pieken tóch bewonderen.

De terugweg liep via hetzelfde pad, maar voelde totaal anders. Dit keer zakten we af in dichte mist, alsof we door een compleet andere wereld wandelden.

Tot slot

Voor ons is duidelijk: de Dolomieten zijn niet alleen een paradijs voor wandelaars, maar ook een plek waar je telkens weer nieuwe routes en belevingen ontdekt. We komen hier zeker terug – mét motorboots én wandelboots.