Peaks of the Balkans: Een complete gids voor de Balkantrail
- Oscar & Marjolein
- 28 okt 2024
- 15 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 5 dagen geleden
De Peaks of the Balkan trail is een wandelroute van 192 kilometer lang in het grensgebied van Albanië, Montenegro en Kosovo. Het is een relatief nieuwe trail met een verzameling van prachtige bergen die de drie landen delen. De route zelf is uitdagend en vereist een goede conditie, maar biedt een van de meest authentieke en ongerepte natuurervaringen in Europa. Van gastvrije herdersdorpen tot panoramische uitzichten, het is een reis voor de echte avonturier.
Wat moet je weten voor je gaat?
Grensovergangen en vergunningen: Voor het doorkruisen van de grenzen tussen Albanië, Montenegro en Kosovo heb je speciale permits nodig, omdat er langs de trail geen officiële grensposten zijn. Lokale autoriteiten kunnen echter om een permit vragen als je de grens oversteekt. Het is het handigst om deze vergunningen via een lokale organisatie te regelen, zodat ze voorzien zijn van de benodigde stempels en goedgekeurd zijn door de juiste instanties. Wij regelden onze permits via Balkan Mountain Adventure Company voor €50 per persoon. Hiermee kun je zonder problemen de volledige route volgen en hoef je je onderweg geen zorgen te maken om een eventuele boete. Begin pp tijd met het aanvragen van de permits aangezien het even kan duren voordat je deze (per mail) ontvangt.
Lokaal bellen en internet: Bij aankomst op het vliegveld in Tirana is het handig om een lokale simkaart te kopen. Omdat de Peaks of the Balkan trail in een afgelegen gebied ligt, is het fijn om toegang te hebben tot internet en om lokaal te kunnen bellen. Als er bereik is natuurlijk. Wij kochten een simkaart van Vodafone met 15 GB en een paar belminuten voor 1500 Lekë (ongeveer €15,-).
Valuta en betaalmogelijkheden: Hoewel de officiële munteenheid in Albanië de Lekë is, kun je op veel plekken ook met de euro betalen, wat het meenemen van grote hoeveelheden Lekë overbodig maakt. Het opnemen van Lekë in Albanië zelf heeft ons best wat geld gekost door de transactiekosten van de pinautomaten. Dit had dus achteraf niet gehoeven. In Kosovo en Montenegro is de euro de gangbare valuta, dus je hoeft niet meerdere soorten geld bij je te dragen. Hou er rekening mee dat er langs de trail weinig tot geen mogelijkheid is om te pinnen.
Vervoer vanaf het vliegveld: In Albanië maken wij gebruik van de UP’s Taxi app. Dit is vergelijkbaar met Uber, en een goedkoper alternatief voor de standaard taxi’s. Je ziet van tevoren al de prijs die je betaalt en hoelang het duurt voor de taxi er is. Ter vergelijking: een normale taxirit naar ons hotel kost €25, maar met de UP’s taxi kostte het €16. Voor het gebruik van de app is een creditcard noodzakelijk.
Wat is de beste tijd om de Peaks of the Balkan trail te lopen?
De beste tijd om de Peaks of the Balkan trail te verkennen is van juni tot oktober. In deze periode zijn de weersomstandigheden gunstig, de sneeuw is grotendeels gesmolten op de hogere paden, en de accommodaties langs de trail zijn geopend. Voor wandelaars die willen profiteren van de rustigere paden en schitterende herfstkleuren, is september of begin oktober een aanrader.
In het voorjaar, tot begin juni, ligt er vaak nog veel sneeuw in de bergen, wat bepaalde paden moeilijk of zelfs onbegaanbaar kan maken. Wij gingen zelf eind mei, en merkten dat we op sommige delen extra uitrusting en voorzichtigheid nodig hadden vanwege de besneeuwde stukken. Als je toch in het voorjaar gaat, houd er dan rekening mee dat niet alle guesthouses geopend zijn. Wij raden aan om dan van tevoren te boeken en ook nog even te bellen, zodat je zeker weet dat je een slaapplek hebt.
Wat neem je mee tijdens de Peaks of the Balkan trail?
Een goede voorbereiding is essentieel voor een succesvolle en veilige trektocht door de bergen. Via de link hieronder vind je de volledige paklijst met spullen die wij meenamen.
De belangrijkste items lichten we hieronder uit:
Brace: Ter ondersteuning van je knieën en enkels. Oscar heeft op een van de eerste dagen zijn enkel verzwikt. Dankzij de brace had hij voldoende steun om de dagen erna door te kunnen lopen.
Waterzuiveringstabletten of desinfectiemiddel: Hoewel ze in de meeste guesthouses zeggen dat het water drinkbaar is, raden wij het niet aan. We hebben meerdere verhalen gehoord van mensen die ziek zijn geworden van het water. Vooral in de zomer is het risicovol om het water direct uit de kraan te drinken, omdat het soms uit de beek komt waar ook het vee uit drinkt. Wij namen zelf een flesje drinkwater desinfectiemiddel van Hadex mee. Iedere ochtend vulden we onze hydrobags met water, en daarna deden we er een paar druppels vanuit dit flesje bij. Het enige nadeel vinden wij dat je water een beetje een chloorsmaak krijgt. Maar we zijn niet ziek geworden.
Energietabletten en dadelrepen: Bij de meeste guesthouses kun je om een ‘picknick’ vragen. Dit is een lunchpakketje voor onderweg. Voor de extra energie kochten wij van tevoren energietabletten en dadelrepen bij de Decathlon. De energietabletten laat je oplossen in je hydrobag of waterfles. Hierdoor ben je gelijk van dat chloorsmaakje af van de Hadex.
Witte sporttape: Volgens ons een echte must-have. Blarenpleisters zijn sowieso handig om mee te nemen, maar bleven bij ons niet goed zitten tijdens een lange dag lopen. Met een extra laag sporttape er omheen bleef alles goed op z’n plek. Ook handig voor ondersteuning bij eventuele blessures en noodreparaties onderweg.
Organizer tasjes: Deze laatste tip zorgt ervoor dat je spullen in de backpack goed georganiseerd blijven. Onze organiseer tasjes kochten we via AliExpress, en zorgden ervoor dat we alles snel bij de hand hadden.
Dag 1: Reisdag van Tirana naar Valbonë via het Komani meer.
Om van Tirana naar Valbonë te reizen, raden wij aan om via het Komani meer te reizen. Wij regelden de complete reis via Berisha. Zij regelen een pick-up met een taxibus vanaf Tirana naar Koman. Vanaf Koman neem je vervolgens de iconische Komani Lake Ferry, die je door prachtige kloven voert. Na de boottocht is het nog een rit met een taxibus naar Valbonë, waar de Peaks of the Balkan Trail begint.
Valbonë, een rustig bergdorpje, is voor veel trekkers het startpunt van de Peaks of the Balkan trail, een cirkelvormige route die je uiteindelijk weer terugbrengt naar je startpunt. Hieronder staat het reisschema voor deze eerste dag:
05.30 uur: Pick-up bij Gazheli Petrol in Tirana. Dit is de vaste locatie waar iedereen verzamelt. De taxirit naar Koman duurt 3 uur en kost €12 (1400 Lekë). De eerste 1,5 uur was prima te doen, maar daarna begon de ‘bumpy ride’. Een hobbelige bergweg met veel bochten. We waren blij toen we bij de boot aankwamen.
08.30 uur: Vertrek met de ferry vanaf Koman naar Fierze. De boottocht over het meer biedt spectaculaire uitzichten op hoge kliffen en kristalhelder water en geeft je meteen een voorproefje van het ruige berglandschap dat je te wachten staat. Helaas ligt er wel veel afval in het water … De overtocht duurt 3 uur en kost €8,80 bij een online reservering of €10 cash (1000 Lekë) ter plaatse.
12.00 uur: Pick-up vanaf Fierze naar Valbonë. Deze laatste rit duurt 1 uur en kost €8 (800 Lekë). De chauffeur vraagt waar je overnacht in Valbonë en zet je zo dicht mogelijk in de buurt af.
13.00 uur: Aankomst in Valbonë. Wij overnachten in guesthouse Montain Rosi. Vanaf het centrum van Valbonë wel nog 40 minuten lopen, dus dit maakt het wel wat onaantrekkelijker … Het voordeel is wel dat je wat hoger in de bergen zit en daardoor een mooi uitzicht hebt. Daarnaast zijn de eigenaren ontzettend aardig (dit ga je over meer mensen lezen in ons blog) en kregen we heerlijke huisgemaakte, traditionele gerechten. Een gerecht wat ons bijgebleven is, heet ‘Flija’. Een cake bestaand uit crêpe-achtige lagen bestreken met room. Heel zacht en lekker.
Dag 2: Valbonë naar Çerem via de Preslopi pas
Afstand: 21 kilometer (15,8 kilometer officiële route)
1159 meter stijgen | 1069 meter dalen
GPX-route:
Om van Valbonë naar Çerem te komen heb je twee opties: via een geasfalteerde weg of via de Preslopi pas. Als de omstandigheden goed zijn (geen regen en sneeuw) dan raden wij zeker aan om via de Preslopi pas te gaan. Het is een heel divers landschap: ruige rotsen, bossen en bloemige valleien. Tijdens onze route eind mei lag er ook op een aantal plekken nog sneeuw. Normaal gesproken schijnt er deze tijd van het jaar nog veel meer te liggen. Onze wandelstokken boden gelukkig wat grip, maar de sneeuw was glad en bedekte soms ook de wandelpaden waardoor we een andere weg moesten zoeken. Dit zorgde soms voor spannende situaties.
Naast de sneeuw is de route zelf ook zwaar: 1169 meter stijgen en bijna hetzelfde dalen is niet niks. Vooral niet als je continue op rotsen loopt. Het was dus een pittige eerste dag, maar vooral ook ontzettend mooi. We hebben veel genoten.
Een van de bijzonderheden tijdens deze route is een grot waar het altijd 0 graden is. Of het nu zomer of winter is. Vanuit deze grot heb je een mooi uitzicht op de Zla Kolata, de hoogste berg van Montenegro. Helaas lag er deze tijd van het jaar nog teveel sneeuw om de top van deze berg met normale wandelkleding te beklimmen, maar anders schijnt het met een kleine omweg te doen te zijn.
Voor de nacht hadden wij nog geen guesthouse gereserveerd. We kwam aan terwijl het donker aan het worden was, maar zagen gelukkig bij een van de guesthouses nog licht branden. Na een aantal keer flink aan het gerammeld te hebben werden wij warm onthaald door de eigenaresse van Guesthouse VITA. Hier konden we gelukkig direct aanschuiven voor het avondeten. Vlak voor het slapen gaan kregen we nog Rozemarijn thee. Deze kruid groeit hier overal en hebben we de hele dag lekker geroken.
Dag 3: Çerem naar Döberdol
Afstand: 18,3 kilometer (15,5 kilometer officiële route)
1053 meter stijgen | 466 meter dalen
GPX-route:
Toen we deze ochtend wakker werden was heel het dorpje Çerem omgeven met mist. In de hoop dat het weer zou opentrekken begonnen we aan de tweede route van onze Peaks of the Balkan trail. Eenmaal in de bossen begon het zelfs te onweren, daarna hagelen en toen regen. We hebben eventjes geschuild, maar daarna besloten we om onze poncho/regenjas aan te trekken en de route te vervolgen.
We vonden de route van deze dag echt heerlijk. Vooral aan het begin was er een steile klim, maar eenmaal op hoogte voelde het meer als een wandeling dan dat we continue rotsen aan het beklimmen zijn. Na een tijdje trokken de wolken weg en begon de zon te schijnen. Alle laagjes gingen weer uit. De route ging voornamelijk door een oud dennenbos. De grond was bezaaid met oude dennennaalden, dus dat was fijn zacht lopen voor onze knieën en voeten. Onderweg zagen we gevlekte salamanders en vlinders. Er werd gewaarschuwd voor beren en wilde zwijnen, maar die zijn we (gelukkig, maar ook wel een beetje helaas) niet tegengekomen.
In Döberdol begon het avontuur… We hadden geen overnachting gereserveerd, omdat we dachten dat het wel goed zou komen met drie guesthouses naast elkaar. Maar de eerste twee waar we langskwamen was niemand te bekennen. De derde, Guesthouse Leonard, bleek gelukkig open te zijn. Dit guesthouse stond eigenlijk op onze "blacklist" vanwege de slechte reviews van mensen die ziek geworden waren van het drinkwater. Uiteindelijk was onze ervaring eigenlijk erg goed. Er werd speciaal voor ons een hutje klaargemaakt en we kregen een flinke maaltijd geserveerd in de warmgestookte gezamenlijke ruimte. Wij hadden geen internetverbinding of WiFi. Dit zorgde er voor dat we een hele gezellige avond hebben gehad met de andere gasten.
Ons hutje voor die nacht was erg eenvoudig: er stond alleen een bed in. We waren natuurlijk allang blij met een slaapplek, alleen zonder verwarming was het in deze tijd van het jaar nog érg koud in de nacht. De volgende ochtend hoorden we van de andere gasten dat ze een heerlijke nacht hadden op de gezamenlijke slaapzaal mét verwarming. Als je deze optie hebt raden wij dit dus zeker aan.
Dag 4: Döberdol naar Babino Polje (Montenegro)
Afstand: 11,5 kilometer
509 meter stijgen | 713 meter dalen
Vanwege afwijken route geen GPX-bestand aanwezig.
Deze route start met een steile klim de berg op. Eenmaal bovenop de berg loop je over een bergkam. Dat was aan het begin best spannend met helaas weer wat sneeuw op de trail. We probeerden er zoveel mogelijk omheen te lopen, maar soms is dat niet mogelijk. Na deze spannende stukjes begon een prachtige panoramische route. Je loopt op zo’n 2500 meter hoogte en gaat langs het Drielandenpunt van Albanië, Montenegro en Kosovo. Ineens hadden we hier internet bovenop de berg. Maar dat kwam mooi uit, konden we even onze ouders inlichten dat het goed met ons gaat en de komende dagen geen verbinding hebben.
We hadden vanuit het Guesthouse weer een ‘Picknick’ tasje meegekregen. Tot nu toe is het altijd hetzelfde: komkommer, tomaat, brood en feta. Dit zijn producten die ze hier zelf groeien of maken. Na een lunch op een prachtige plek begonnen we met de afdaling richting Babino Polje.
Onderweg kwamen we een man op een trekker tegen: Nedzad. Hij vertelde dat hij naar Babino Polje ging en vroeg of we mee wilden rijden. De weg naar Babino Polje was een lange rechte weg die veel gebruikt wordt door trekkers en vrachtwagens. Het meerijden in de trekker was dus een goede optie. Dus gingen we achterin mee in de (van origine Nederlandse) kar. Daarna vroeg hij: waar overnachten jullie? We hadden nog niks gereserveerd. Hij vertelde ons dat hij een Guesthouse heeft, maar dat die al volgeboekt is. We mochten wel in zijn eigen huis slapen, die leeg stond tot eind mei. Het familiehuis was een heel huis voor ons alleen. Nedzad ging ondertussen naar Plav, de dichtstbijzijnde stad om avondeten te komen. Toen hij terug kwam met eten zetten we het vuur op en werd er een salade voor ons gemaakt. Wat een gastvrijheid en wat een ervaring!
Dag 5: Babino Polje naar Plav
Afstand: 20,7 kilometer
596 meter stijgen | 1157 meter dalen
GPX-route:
Na het ontbijt pakten we onze backpacks en gingen we op pad. De eerste bestemming: het Jezero meer. De route naar het meer toe klim je een stuk de berg op via een geasfalteerde weg. Rond de middag kwamen we aan bij het meer, wat geadverteerd wordt als ‘het mooiste meer van Montenegro’. We verwachtten daarom een druk bezocht meer, maar er was helemaal niemand. Wel een prachtig meer, waar we weer een mooi lunch plekje uitgezocht hebben.
Na het Jezero meer vervolgden we de route richting de stad Plav. Deze route was eerst heel mooi over een bergkam en langs panoramische uitzichtpunten (en lieve lammetjes).
Maar richting het einde van de dag werd de route steeds minder leuk. We liepen niet meer op een wandelpad, maar over een soort tractorpad een tijd naar beneden. Rond de avond kwamen we aan in Plav. Plav is de grootste stad die je tijdens de Peaks of the Balkan trail tegenkomt. We pinden wat geld en aten voor het eerst weer in een restaurant. Verder kochten we meteen onze lunch voor de volgende dag. Plav heeft meerdere bakkers en supermarkten waardoor je hier eventueel weer een voorraadje aan kan leggen voor de komende dagen. Die nacht sliepen we in ‘Hotel & Restaurant 5E’, wat ook fijn is om weer een nacht een eigen kamer te hebben en überhaupt een douche.
Dag 6: Grebaje Vallei
Afstand: 9,83 kilometer
990 meter stijgen | 990 meter dalen
De Grebaje vallei is officieel geen onderdeel van de trail, maar als je een dag extra hebt raden wij dit zéker aan. De normale route van de Peaks of the Balkan trail gaat vanaf Plav naar Vusanje, maar wij wijken iets af deze dag om naar dit mooie nationaal park te gaan. De afgelopen dagen hebben we contact gehouden met Nedzad, de aardige man die ons in zijn huis liet slapen (zie dag 4). Toen we Nedzad belden om te vragen of hij een taxi voor ons kon regelen naar de Grebaje vallei, zei hij: ik kom jullie halen. Met 10 minuten stond hij bij ons hotel. Daarna bracht hij ons naar de vallei, op zo’n 30 minuten afstand. Het was echt fijn dat hij ons bracht, want de meeste taxi’s zetten je af bij Gusinje, een dorpje 6 km van de vallei vandaan. Dan hadden we eerst nog een stuk langs de weg moeten lopen.
Aangekomen bij de Grebaje vallei zei Nedzad dat een familielid van hem een nieuw restaurant geopend heeft. We maakten kennis met Samir, de eigenaar van het restaurant ‘Skala’. Ook heeft hij in de vallei een heel park met chalets staan die hij aan toeristen verhuurd. Met z’n viertjes dronken we verse bosbessensap. Daarna zei Samir dat we onze backpacks bij hem achter mochten laten vandaag. Dat is echt fijn, want deze dag was het weer erg warm en stond ons een pittige wandeling te wachten.
We liepen deze dag de ‘Volusnica’ route. Je klimt eerst een stuk door het bos, en daarna nog door de vallei. Rond de middag kwamen we aan bij het uitzichtpunt op de besneeuwde toppen van de bergen. Het was echt weer prachtig… ons favoriete uitzicht tijdens deze reis.
Bij het eerste panoramische uitzichtpunt waren meer mensen, de meeste lokaal uit deze omgeving. Het was voor het eerst dat het wat drukker is tijdens een hike, de afgelopen dagen zijn we bijna niemand tegengekomen. De meeste mensen lopen na het eerste uitzichtpunt terug. Wij deden de grote route, waar je nog een heel stuk verder voor moet klimmen. We vonden dit de meest pittige klim tot nu toe. Maar na weer een paar honderd meter klimmen stonden we op 2057 meter hoogte. Vanaf daar zagen we overal om ons heen bergen. Een 360 graden panoramisch uitzicht. Echt zo mooi!
Bij terugkomst in het restaurant vertelde Samir ons dat, net nadat wij vertrokken waren, er op de berg aan de overkant een beer met haar jonkies was gespot. Over het algemeen houden beren goed afstand van mensen, maar dit bewijst dat een ontmoeting met een beer zeker niet onrealistisch is.
In het restaurant aten we wat en daarna vroegen we aan Samir of hij een taxi voor ons kon regelen. ‘Ik breng jullie wel’ kregen we te horen. Ontzettend aardig weer! We reden eerst naar Gusinje, het stadje waar Samir woont. Toen we door Gusinje heen reden liet Samir ons enorm grote huizen zien. Hij vertelde dat in de ‘stad’ Gusinje heel veel Amerikanen wonen. Zij hebben hier een villa laten bouwen als vakantiehuis, en komen hier ongeveer 1 maand per jaar naar toe voor vakantie. De rest van het jaar staat zo’n huis leeg en gebeurd er niks mee. Het is een gek gezicht, een stad met veel grote huizen, die nu allemaal leegstaan.
In Gusinje zette Samir de auto neer in de winkelstraat. Hij had zin in koffie. Wij bestelden ook wat te drinken. Daarna bracht Samir ons bij ons verblijf in Vusanje. We sliepen deze nacht in een chalet bij ‘Eko Katun Prokletije’. We besloten om hier een extra nacht te blijven zodat we de dag erna een rustdag hebben. Na 5 dagen wandelen begonnen de blessures en pijntjes te komen, dus een dag rust deed goed.
Dag 7: Rustdag in Vusanje
Het park Eko Katun Prokletije is een heerlijke plek om een rustdag te nemen. In de chalet is warm water om te douchen, een fijn bed en de mogelijkheid om je kleding te wassen. In de avond aten we op het park. We kregen na het eten ‘Rakija’, de nationale drank van de Balkan. Erg sterk en heftig. Daarna nog een beetje relaxen en vroeg slapen. De dag erna staat de langste tocht van onze Peaks of the Balkan trail op de planning, dus we vertrokken vroeg.
Dag 8: Vusanje naar Theth
Afstand: 28,1 kilometer (23,8 kilometer officiële route)
1280 meter stijgen | 1278 meter dalen
GPX-route:
Dit was de langste en zwaarste wandeling van de Peaks of the Balkan trail voor ons. Aan het begin leek dat zeker niet zo. De eerste kilometers loop je door een prachtige groene vallei. Vrijwel aan het begin van de route kom je ook langs een waterval met een mooie blauwe bron daarnaast.
In de middag begonnen we aan de klim naar de top. De omgeving werd steeds ruiger. Bij de Albanese grens en daarna zagen we een aantal bunkers. Deze staan op strategische plekken, met uitzicht over de vallei. Albanië heeft sowieso veel bunkers: wel 24 per vierkante kilometer.
Op de top van de berg kom je ook nog een oude verlaten kazerne tegen. Samen met de bunkers in dit gebied geeft het toch wel een soort grimmige sfeer. Het doet je even stil staan bij de oorlog die hier niet lang geleden nog actief gevoerd werd.
Na de klim volgde de afdaling, en die was lang en heel vermoeiend voor (vooral) onze knieën en voeten. Het pad liep zigzaggend en steil naar beneden. De ondergrond waren rotsen met losse stenen, dus dat loopt niet snel. Eenmaal beneden bij het dorpje Theth bleek ons Guesthouse aan de andere kant van de rivier te zitten, waardoor we nog drie kwartier om moesten lopen. Uiteindelijk kwamen we om 20.00 uur aan, na een dag van 12,5 uur lopen. Wij raden aan om een guesthouse te boeken in het centrum van Theth, omdat je vanaf daar de volgende dag ook de laatste etappe loopt.
Dag 9: Theth naar Valbonë
Afstand: 17,8 kilometer
991 meter stijgen | 979 meter dalen
GPX-route:
Vandaag deden we de laatste hike vanuit Theth naar Valbonë, de plek waar we een week geleden begonnen met wandelen. Deze laatste route bestaat uit een flinke klim naar de Valbonë pas. Daarna begin je vrijwel direct weer aan de afdaling. De route van Theth naar Valbonë is ook de bekendste route van de Peaks of the Balkan trail. Je ziet hier dus een hoop dagjesmensen, waardoor deze route een stuk drukker is dan de andere.
Normaal gaat de bergpas pas halverwege juni open, omdat er tot dan nog teveel sneeuw ligt. Dan is het te gevaarlijk om hier te lopen. Maar volgens de lokale mensen is het dit jaar (2024) voor het eerst in tientallen jaren dat de bergpas al eerder open is. Hebben wij geluk!
Wij vonden deze pas moeilijker en gevaarlijker dan de andere passen die we hebben gelopen. De afgelopen dagen kon je echt genieten als je bovenop de berg loopt, nu waren we meer bezig met opletten waar we liepen. Gelukkig waren er touwen aan de rotswanden gemaakt op de plekken waar het tricky werd. En heel fijn: er was geen sneeuw op de route.
Richting het einde van de dag merkten we dat ons lichaam moe is na acht dagen lopen. De laatste loodjes wegen het zwaarst. We werden ingehaald door dag toeristen met sneakers en een kleine rugzak. Die waren nog vol energie, wij liepen de laatste kilometers wat langzamer. Maar wel bewust genietend van de omgeving, omdat het echt een afsluiter is van ons mooie avontuur hier in de Balkan.
Dag 10: Reisdag van Valbonë naar Tirana via het Komani meer.
Om 10.30 uur werden we opgehaald door de transfer naar de ferry. De terugweg ziet er hetzelfde uit als de heenweg naar Noord-Albanië: een taxirit van 1 uur, een ferry tocht van 3 uur en daarna een taxirit naar Tirana van 3 uur. Ook deze rit boekten we compleet via Berisha. Het is een pittige reisdag, maar met het heerlijke weer voelde de ferry tocht over het mooie Komani meer erg ontspannen.
Tot slot
De Peaks of the Balkan Trail heeft ons verrast met de schoonheid van de ongerepte natuur en de warmte van de lokale bevolking. We hopen dat onze ervaringen en tips jou inspireren om deze route zelf te ontdekken, en wensen je net zulke mooie ontmoetingen toe onderweg.
Hallo, bij deze heb ik een vraag. Eind juli ga ik met mijn dochter ongeveer deze route lopen. Eerst vanaf theth naar valbone en dan vanaf volbone naar Cerem. Vonden jullie de route van theth naar valbone technisch ingewikkelder dan van valbone naar Cerem?