Winterwandelen (wandern) in Oostenrijk: ontdek de mooiste routes van Vorarlberg
- Oscar & Marjolein
- 6 jan
- 8 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 6 dagen geleden
Wintersport is zoveel meer dan alleen skiën of snowboarden. Voor wie niet elke dag de piste op wil – of zelfs helemaal niet wil skiën – is winterwandelen een perfecte manier om te genieten van de bergen. Wij waren eind december in Vorarlberg. Dit is een van die bestemmingen waar je als wandelaar optimaal kan genieten. In dit blog delen we onze ervaring met enkele van de mooiste winterwandelroutes in Vorarlberg.
Wat neem je mee op wandelvakantie in de winter?
Een goede voorbereiding is belangrijk voor een geslaagde winterse wandelvakantie. Hier is een checklist van wat je zeker mee moet nemen:
Thermokleding: goed isolerende onderkleding zorgt ervoor dat je lichaam goed op temperatuur blijft.
Wind- en waterdichte jas: beschermd je tegen de koude winterse wind en fijn als het sneeuwt.
Dikke wandelbroek of skibroek: bij het dragen van een wandelbroek raden we je aan om een goed isolerende thermobroek eronder te dragen. Een skibroek heeft als voordeel dat deze ook wind- en waterdicht is.
Waterdichte wandelschoenen óf snowboots: de sneeuw op de paden is goed aangestampt en vlak gemaakt. Zodra je alleen een stap buiten het pad zet kan het zijn dat je tot je knieën diep in de sneeuw staat. Hogere schoenen of laarzen zijn dus aan te raden.
Wandelstokken: voor nét dat beetje extra grip of houvast.
Wandelrugzak: altijd handig voor wat te eten en drinken onderweg. En in ons geval voor de camera.
Muts, sjaal en handschoenen: zodra de zon eenmaal schijnt zal je deze niet zo snel nodig hebben. Maar zodra de zon weg is wordt het snel koud.
Zonnebril: zon + sneeuw = wit, wit en nog eens wit.
Blarenpleisters: tijdens het lopen in de sneeuw is de kans op natte sokken aanwezig. Hierdoor ontstaat er meer wrijving en is de kans op blaren groter.
Stijgijzers (optioneel): vooral handig voor als je de wat minder goed onderhouden paden bewandeld.
Ook bij winterwandelen is het werken met laagjes heel belangrijk. Zodra de zon bovenop de berg begint te schijnen kan het namelijk snel warm worden. Grote kans dat je onderweg minder laagjes nodig hebt dan waarmee je begon.
Beste tijd voor winterwandelen in Vorarlberg
De beste periode voor winterwandelen in Vorarlberg is tussen eind december en februari. In deze maanden zijn vrijwel alle skigebieden geopend, en de kans op goede sneeuwcondities is groot. Over het algemeen geldt: hoe hoger in de bergen, hoe meer kans op een dikke sneeuwlaag.
De winterwandelpaden in Vorarlberg zijn uitstekend onderhouden en goed aangegeven met roze borden. Dit maakt het makkelijk om de routes te volgen, zelfs als je minder bekend bent met het gebied. Voor een compleet overzicht van alle winterwandelroutes kun je terecht op de officiële toeristische website van Vorarlberg.
Waar verblijven in Vorarlberg?
Wij verbleven in Business hotel Maier in Götzis, een comfortabele uitvalsbasis voor wandelingen in Vorarlberg. Het hotel heeft ruime kamers met daarin je eigen keuken, badkamer en zithoekje. Het ligt centraal en biedt snelle toegang tot verschillende startpunten van prachtige routes. Ook qua eetgelegenheden zit je hier goed, met fijne restaurants in het centrum, zoals:
Dag 1: Wandeling Furkla-Höhenwanderweg – Bürserberg
Afstand: 10,8 kilometer
190 meter stijgen | 590 meter dalen
Laagste punt: 1175 meter | Hoogste punt: 1746 meter
GPX-route:
Onze dag begon in het wintersportplaatsje Brand. We parkeerden (na een tijdje zoeken naar een parkeerplek) onze auto vlakbij de skilift ‘Dorfbahn’. Om bij het startpunt van de Furkla Höhenwanderweg te komen, neem je eerst deze skilift en daarna de ‘Panoramabahn’. Na ongeveer 20-30 minuten kwamen we boven aan, waar we meteen werden getrakteerd op een prachtig contrast: beneden in het dal was het koud en mistig (-4 graden), maar boven op de berg scheen de zon volop onder een strakblauwe hemel. Het voelde bijna warm – wat een verschil!
Let op! Beide liften bieden een speciale dagkaart voor wandelaars, een voordelig alternatief op een skipas. Wij kochten op advies van een medewerker een enkele reis omhoog. De Furkla Höhenwanderweg is normaal een 10 km lange heen-en-terugroute, maar wij volgden vanaf het einde een ander pad naar beneden. Het laatste stuk namen we gratis de ‘Einhornbahn’ skilift van Tschengla naar Bürserberg, waarna de bus ons gratis terugbracht naar de parkeerplaats. Volg je de volledige Furkla Höhenwanderweg, koop dan een retour dagkaart om dezelfde liften op de terugweg te gebruiken.
De Furkla Höhenwanderweg is een goed onderhouden winterwandelroute. De roze markeringen, typisch voor de winterwandelpaden in Vorarlberg, maken het makkelijk om je weg te vinden. Vanaf het beginpunt wandelden we licht bergop naar de Parpfienzsattel. Hierna daalde het pad lichtjes en liepen we verder langs de kam richting de Furkla Alpe.
De route is prachtig: glinsterende sneeuw, met sneeuw bedekte dennenbomen en panoramische uitzichten. Je kijkt uit op het Rätikon-gebergte, met bijvoorbeeld de bergtop ‘Zimba’. Dit wordt ook wel de kleinere versie van de Matterhorn genoemd met 2.643 meter hoogte.
Het advies om een alternatieve terugweg te nemen bleek een geweldige tip: het laatste deel van de wandeling bood nog mooiere uitzichten, vooral met de ondergaande zon die de lucht roze en oranje kleurde. Voordat je bij de skilift komt loop je door het dorpje Tschengla. Hier werden wij gepasseerd door een roedel husky's die een slee voorttrokken. Vanuit dit dorp heb je de mogelijkheid zo'n tour te boeken. Net voor het donker kwamen we bij onze auto aan – een perfecte timing na een fantastische eerste dag sneeuwhiken!
Dag 2: Wandeling van Kalbelesee naar Körbersee
Afstand: 5,81 kilometer
190 meter stijgen | 190 meter dalen
Laagste punt: 1654 meter | Hoogste punt: 1746 meter
GPX-route:
Op de tweede dag wandelden we van de Kalbelesee naar de Körbersee, een route van 6 kilometer heen en terug. We kozen bewust voor een kortere hike, want in de middag stond een bezoek aan de sauna op de planning.
De wandeling begint bij de Hochtannbergpass. Hoewel de rit vanaf ons appartement in Götzis normaal iets langer dan een uur zou duren, deden we er door een file bij het skigebied Damüls-Mellau ruim 2 uur over. Gelukkig konden we genieten van het prachtige landschap onderweg, wat het wachten iets draaglijker maakte. Onderweg reden wij over de Bregenzerwaldstraße. Rond het dorpje Schröcken loopt de weg in een bocht over een verhoging op palen met een prachtig uitzicht op de achtergrond, een mooie fotoplek dus. Eenmaal aangekomen wisten we een van de laatste parkeerplekken te bemachtigen.
De route van deze dag was heel anders dan die van de dag ervoor: meer open terrein en weidse uitzichten, met opnieuw een heerlijk zonnetje. We startten op 1654 meter hoogte en klommen eerst de berg op, waarna we afdaalden naar de Körbersee. De route loopt grotendeels langs bochtige skipistes, op sommige plekken steek je de piste ook over. Dit zorgt ervoor dat er, naast het mooie uitzicht natuurlijk, genoeg te zien is onderweg. Het meer was bevroren en bedekt met sneeuw, waardoor het in de schaduw wat frisser aanvoelde.
Voor de lunch zochten we een plekje in de zon met uitzicht op de pistes. Het was heerlijk om daar te genieten en naar de skiërs en snowboarders te kijken. Een korte maar mooie wandeling, ideaal te combineren met een ontspannen middag!
Wellness bezoek bij hotel Warther Hof
Vanaf de parkeerplaats van de wandeling was het maar een paar minuten rijden naar het Wellnesshotel Warther Hof. Hier kochten we een dagpas voor €95,- per persoon. Deze pas gaf ons toegang tot de sauna’s, zwembaden én een buffetlunch met onbeperkt (niet alcoholische) drankjes. Ook kregen we een badjas, badhanddoek en slippers. We arriveerden rond 13 uur en hadden het hele resort bijna voor onszelf. De drukte begint hier pas rond 16 uur, als de mensen van de piste komen.
De sauna’s waren heerlijk ontspannen, en wat het extra bijzonder maakte, was het uitzicht op de bergen. Ook het zwemmen in het verwarmde buitenbad met zo’n uitzicht is heerlijk. Deze wellnesservaring in combinatie met de omliggende natuur was een mooie afsluiter van een actieve en ontspannen dag.
Dag 3: Wandeling vanaf Latschau naar de Lindauer Hütte door het Gauertal én met de slee naar beneden
Afstand: 14 kilometer
726 meter stijgen | 726 meter dalen
Laagste punt: 1005 meter | Hoogste punt: 1735 meter
GPX-route:
Onze derde wandeling in Montafon was dit keer een flinke klim: van 1017 naar 1744 meter in ongeveer drie uur. De wandeling start in het dorpje Latschau en leidt via een korte, steile klim naar de Rasafeibrücke. Hier kun je kiezen tussen twee routes naar de Lindauer Hütte. Wij gingen rechts, zodat we op de terugweg de “rodelstrecke” konden nemen. Onderweg liepen we door de wijk Gauen, een sprookjesachtig besneeuwd bos, en eindigden we met een prachtige klim met uitzicht op de imposante Drei Türme.
Bij de Lindauer Hütte pauzeerden we voor een welverdiende lunch met Kaiserschmarrn. Daarna begon het echte avontuur: met de slee naar beneden. Je kunt voor €10 een slee huren bij de hut. Eens in de zoveel tijd worden de sleeën weer bovengebracht, dus soms moet je even wachten. De slee laat je beneden weer achter.
Het eerste stuk was even wennen – sturen doe je met je voeten (links in de sneeuw om linksaf te gaan, rechts om rechtsaf te gaan), terwijl je met een hand de achterkant van de slee vasthoudt. Hoe meer je achterover hangt, hoe sneller je gaat. De 7 kilometer lange afdaling door het Gauertal was geweldig. De route was steil, met hier en daar hobbels, maar al snel kregen we de techniek onder de knie en konden we volop genieten. Wel adviseren we om voor het donker beneden te zijn. Nadat bij ons de zon onder ging bevroor de bovenste laag van de sneeuw. Remmen wordt hierdoor moeilijker, wat voor gevaarlijke situaties kan zorgen.
Dag 4: Wandeling vanaf Dafins naar Alpwegkopf
Afstand: 11,7 kilometer
575 meter stijgen | 575 meter dalen
Laagste punt: 922 meter | Hoogste punt: 1482 meter
GPX-route:
Onze laatste ochtend in Vorarlberg begon vroeg: we stonden op om de zonsopgang vanaf Alpwegkopf te zien. De wandeling start boven het dorpje Dafins (794 meter). Vanaf de "parkeerplaats" volg je een bergweg naar de Madlensalpe. We begonnen om 7 uur met lopen, toen het nog donker was. Gelukkig zorgde de glinsterende sneeuw voor wat natuurlijk licht.
Het eerste deel van de route liep over een trekkerpad, maar al snel gingen we het bos in. Terwijl het steeds lichter werd, kleurde de lucht prachtig. De route omhoog was uitdagend: 700 meter stijgen over een minder goed onderhouden pad dan we gewend waren. Sommige stukken waren ijzig, andere diep besneeuwd, wat het klimmen zwaar maakt. Stijgijzers en wandelstokken kunnen op deze route handig zijn.
Toen we eindelijk boven de boomgrens kwamen, zagen we dat de zon nog net achter de bergpieken zat. We bereikten het Alpwegkopfhaus, en daarmee de top, rond 9 uur. Vanaf daar zijn we nog een stukje doorgelopen naar het uitzichtpunt. We waren précies op tijd voor de zonsopgang. Helemaal alleen genoten we van het moment waarop de zon de omgeving verwarmde en alles in gouden tinten kleurde. Vanaf de top/bergkam heb je panoramische uitzichten op het Rheintal en de omliggende bergen, zoals de Schesaplana en de Churfirsten.
Voor de terugweg volg je dezelfde route als omhoog, met schitterende uitzichten op het Rheintal en de Hohe Freschen. De weg naar beneden ging aanzienlijk sneller. Onderweg kwamen we steeds meer wandelaars tegen die nu aan hun klim begonnen. Met een paar extra fotostops onderweg stonden we aan het einde van de ochtend weer bij de auto.
Tot slot
Onze winterwandelingen in Vorarlberg waren een perfecte mix van actief zijn en ontspannen. Of je nu een ervaren wandelaar bent of gewoon een alternatief zoekt voor skiën, Vorarlberg biedt voor iedereen iets bijzonders. We hopen dat ons blog je inspireert om ook deze prachtige regio te ontdekken in de winter.
Opmerkingen