Albanië: Roadtrip langs verborgen stranden en historisch Berat

Na het volbrengen van de prachtige Peaks of the Balkan trail, waren we toe aan wat ontspanning. We besloten een auto te huren en op zoek te gaan naar de (verborgen) stranden langs de Albanese Rivièra. Onze roadtrip bracht ons naar het pittoreske Dhërmi, waar we genoten van de zon aan de kust. Vervolgens reden we naar de historische UNESCO-stad Berat, ook wel "de stad met duizend ramen" genoemd. Reis met ons mee in dit blog en laat je verrassen door het diverse Albanië.

Wat moet je weten voor je gaat?

• Lokaal bellen en internet: Bij aankomst op het vliegveld in Tirana is het handig om een lokale simkaart te kopen. Omdat niet alle hotels en restaurants WiFi hebben, is het fijn om toegang te hebben tot internet en om lokaal te kunnen bellen. Als er bereik is natuurlijk. Wij kochten een simkaart van Vodafone met 15 GB en een paar belminuten voor 1500 Lekë (ongeveer €15,-).

  
  

• Valuta en betaalmogelijkheden: Hoewel de officiële munteenheid in Albanië de Lekë is, kun je op veel plekken ook met de euro betalen, wat het meenemen van grote hoeveelheden Lekë overbodig maakt. Het opnemen van Lekë in Albanië zelf heeft ons best wat geld gekost door de transactiekosten van de pinautomaten. Dit had dus achteraf niet gehoeven.

  
  

• Vervoer vanaf het vliegveld: In Albanië maken wij gebruik van de UP’s Taxi app. Dit is vergelijkbaar met Uber, en een goedkoper alternatief voor de standaard taxi’s. Je ziet van tevoren al de prijs die je betaalt en hoelang het duurt voor de taxi er is. Ter vergelijking: een normale taxirit naar ons hotel kost €25, maar met de UP’s taxi kostte het €16. Voor het gebruik van de app is een creditcard noodzakelijk.

  
  

• Auto huren: Wij huurden onze auto bij Albania Airport Rent a Car. De auto was prima en betaalbaar, maar de service van het personeel had beter gekund. Bij het afhalen betaalden we voor de auto, kregen we de sleutel en was ineens iedereen verdwenen. Geen uitleg over of er benzine of diesel ingaat, en waar we de auto weer moeten terugbrengen. Gelukkig is voor de rest alles goed gegaan en is ook het terugbrengen weer gelukt.

Wat is de beste tijd om naar Albanië te gaan?

De beste tijd om naar Albanië te reizen hangt af van de regio's die je wilt bezoeken. Voor de kustplaatsen, zoals de Albanese Rivièra, is het hoogseizoen van juni tot september ideaal vanwege het warme, zonnige weer en het warme zeewater. Tirana, de levendige hoofdstad, en Berat, de historische UNESCO-stad, zijn op hun best in de lente (april tot juni) en de herfst (september en oktober), wanneer de temperaturen mild zijn en de steden minder druk. Wij waren er eind mei, en dit was voor ons de ideale periode om Albanië te ontdekken.

Dag 1: Van Tirana naar Dürres

In Tirana was onze eerste bestemming het museum Bunk’Art 1. Dit museum is gevestigd in een enorm bunkercomplex, die Enver Hoxha tijdens de Koude oorlog liet bouwen. Niet alleen voor hem en zijn vrouw, maar voor de hele partijtop. Aan de vele bunkers door heel Albanië konden we zien dat Enver wat paranoïde was, maar hier is dat helemaal duidelijk. Bij binnenkomst van de bunker moet je vier sluizen door: de eerste twee houden een explosie tegen, de laatste twee giftige gassen. De bunker is gigantisch. Om je een beeld te geven: het bevat zelfs een bioscoopzaal. In Bunk’Art lees je verhalen en zie je foto’s van de geschiedenis van Albanië vanaf 1939 tot aan de bevrijding in 1990.

Na deze indrukwekkende ochtend stapten we de auto in naar de kustplaats Dürres. Een grote stad aan de kust. Einde van de middag kwamen we aan in ons hotel Olivia’s Hill Resort. Hier zit een zwembad bij en een restaurant. De middag bestond voor ons uit zwemmen, verse vis eten en ontspannen. In de avond liepen we over de boulevard met de gigantische resorts. Het schijnt dat Dürres niet per se bekend is onder buitenlandse toeristen, maar vooral bij lokale toeristen. Het voordeel is wel dat het daarom nog niet heel duur is.

Dag 2: Van Dürres naar Dhërmi

Deze dag reden we naar het pittoreske ‘Dhërmi’. Ook wel het Santorini van Albanië genoemd, maar dan stukke minder toeristisch. De weg ernaar toe was ook zeker geen straf. Dwars door een nationaal park en langs de kust. Het leek de Amalfi kust wel, maar dan ook hier weer veel rustiger.

Onderweg stopten we voor de lunch in Llogara Nationaal Park. Dit park staat bekend om de lokale culinaire specialiteiten. In de restaurants serveren ze gegrild vlees, zoals lam en geit. Wij aten bij het restaurant van Hotel Sofo. Onze lunch bestond uit gehaktballetjes (Qofte) met ricotta, maïsbrood en yoghurt met honing en walnoten. Na deze smakelijke lunch stopten we in hetzelfde nationaalpark bij een uitzichtpunt om te genieten van het zicht op de zee en de bergen.

Voordat we naar Dhërmi gingen hebben we de auto geparkeerd in het kustplaatsje Himare. Vanaf de betaalde parkeerplaats was het zo’n 30-40 minuten lopen de berg af naar het strand ‘Gjipe beach’. Dat is nog eens een ander strand dan bij Dürres. Hier geen kilometers aan strandbedjes en parasollen, maar een klein strand omgeven door rotsen. Het water is helder blauw en er waren bijna geen mensen.

Einde van de dag gingen we naar ons hotel ‘Perivolos Apartments’. Hier werden we heel hartelijk onthaald door de eigenaar. We voelden ons gelijk welkom. We bestelden een lokaal biertje en zijn nog even aan het zwembad gaan zitten.

Daarna liepen we de boulevard op om een restaurant uit te zoeken. Je ziet langs de kust echt dat het toerisme aan het opkomen is. Overal worden bomen gekapt en grote resorts gebouwd. Het is echt dubbel, want aan de ene kant heeft het land voordeel bij het toerisme, maar aan de andere kant zie je ook wat het met de natuur, de kleinere traditionele Guesthouses en de authentieke dorpjes doet. De eigenaar van ons Guesthouse vertelde dat hij helemaal niet van toerisme houdt. Iets wat ook best gek klinkt van iemand die eraan verdient. Maar hij ziet dat de overheid alles overheeft voor dit toerisme, en dat hij als klein ondernemer daar last van heeft. Een paar jaar geleden lag er nog een groot bos achter zijn Guesthouse, nu is dat een snelweg. Waar hij vroeger als kind kikkers ving en bosbessen plukte, ligt nu asfalt. Hij vertelde ook dat ze bezig zijn met het ‘Santorini’ project hier vlakbij. We zijn er langs gelopen, ze bouwen exact dezelfde witte met blauwe huizen om Santorini na te bouwen.

Een goed restaurant zoeken hier is niet moeilijk. Er is keuze genoeg, en alles ziet er heel modern uit. We kozen voor ‘Azul by Havana’. Een restaurant met een mooi interieur en overal planten. Hier hebben we heerlijk gegeten. Voor Albanese begrippen een duur etentje (+/- €100,- p.p.), maar het staat wel in verhouding met de bijzondere smaken en gerechten die je krijgt.

Dag 3: Van Dhërmi naar Berat

Van de eigenaar van ons hotel kregen we de tip voor een route om bij een kiezelstrand te komen waar vaak niemand zit. Ongeveer 20 minuten bergafwaarts lopen. Het was even zoeken, maar toen vonden we het prachtige strand. Helemaal voor ons alleen. Het water was ook hier helder blauw en een fijne temperatuur.

In de middag stapte we de auto in richting Berat. Hier overnachten we in hotel Kapllani. In Berat vind je veel traditionele hotels, vaak ondergebracht in historische gebouwen met een authentieke Ottomaanse stijl, die perfect de charme van de oude stad weerspiegelen. Ons hotel was ook zo’n tradiotioneel hotel. In de avond aten we heerlijk lokaal bij Eni Traditionial Food. Albanese lasagne, Albanese Musakka en gevulde aubergine. Als toetje nog een crêpe bij de buren, wat niet zo traditioneel is maar wel lekker.

Dag 4: Van Berat naar Tirana

Vanochtend hadden we de wekker op tijd gezet om de zonsopgang boven Berat te bekijken. Berat is best toeristisch, dus het is fijn om rond te lopen als de stad nog slaapt. Na het ontbijt liepen we naar een verzamelpunt voor de Free Walking tour. De gids Bruno nam ons in 2 uur tijd mee door Berat. Berat is een bijzondere stad met witte huizen met bruine daken. Als onderdeel van het UNESCO werelderfgoed is de stad goed beschermd tegen verandering. Ons werd verteld dat mensen zelfs binnen in gebouwen geen aanpassingen mogen doen zonder toestemming, waardoor veel nog in originele staat gebleven is.

We begonnen de tour bij een Grieks Orthodoxe kerk, de ‘Church of St. Spiridon‘. De kerk is gebouwd in de 18e eeuw. Hier zijn nog steeds diensten. Binnenin de kerk zie je sporen van het communisme: de hoofden van de priesters op de fresco’s zijn vernield. Zo’n 8 jaar geleden is het hoofd van Jezus er weer op geschilderd. Het staat symbool voor: het communisme is overwonnen.

Na dit bezoek liepen we via het oude centrum omhoog naar het kasteel van Berat. Deze plek is erg bijzonder, want na de bouw in de 13e eeuw wonen er nu nog steeds mensen in. Het is een gezellig dorp binnen de kasteelmuren met restaurants, winkeltjes en smalle straatjes. Daarnaast zijn er Byzantijnse kerken en Ottomaanse moskeeën. Een aantal daarvan zijn nog in goede staat. Tijdens het communistische tijdperk zijn enkele kerken vernield. Gelukkig zijn een aantal kerken inclusief fresco’s bewaard gebleven.

In de middag lunchten we binnen de kasteelmuren bij het restaurant Temi. Op aanraden van bekenden. We aten daar weer traditioneel Albanees eten. Deze keer gevulde pepers, Qofte en Ferges.

Daarna was het tijd om richting Tirana te rijden. Richting het einde van de middag brachten we de huurauto terug. Dat ging net zo snel als bij het ophalen. We belden de maatschappij dat we er waren. Er werd gezegd: laat de auto maar staan met de sleutel erin. Geen controle op schade of hoeveelheid benzine.

Tot slot

Onze tijd in Albanië heeft ons laten zien hoe veelzijdig en gastvrij dit unieke land is. Dit land biedt zowel avontuurlijke ervaringen als momenten van pure ontspanning, en nodigt uit om verder te ontdekken. We hopen dat onze verhalen je inspireren om ook op pad te gaan en het echte Albanië te ervaren.