Onze motorreis door Europa begon in Nederland en bracht ons door Duitsland, Oostenrijk, Italië, Zwitserland, Frankrijk, Luxemburg en België. Deze reis was een mix van prachtige landschappen, onverwachte ontmoetingen en heerlijke lokale gerechten – en dat alles vanaf de motor, wat elke kilometer net wat specialer maakte. Benieuwd naar onze route? Lees verder en download de GPX-bestanden om zelf deze prachtige ritten te maken!

Wat neem je mee op motorreis? Een goede voorbereiding is essentieel voor een zorgeloze motorreis. Naast je standaard bagage zoals kleding en je portomonnee, zijn onze must-haves:

• Motorkleding: Natuurlijk zorg je voor goede beschermende kleding, aangevuld met thermokleding en regenkleding.

• Motorkoffers of motortassen: Wij hebben goede ervaringen met de merken SW Motech en Givi. Ze bieden stevige, ruime opbergmogelijkheden voor je belangrijkste spullen.

• Navigatiesysteem: Wij gebruiken hiervoor onze telefoon d.m.v. een houder + hoesje van Quad Lock. Voor het navigeren gebruiken wij de app Osmand.

• Spanbanden: Altijd handig om bij de hand te hebben als back-up om je bagage veilig vast te zetten.

• Vizierreiniger en microvezel doekje: Houd je vizier schoon voor goed zicht.

• Basis gereedschap set: Voor kleine reparaties onderweg.

• Banden reparatie set + pomp: Voor het geval je onderweg pech krijgt.

• Gehoorbescherming: Zeker voor op de snelweg is het goed om je oren te beschermen tegen het constante geluid van de wind en de motor.

• Communicatiesysteem + oplader: Blijf in contact met je reispartner(s) of luister naar muziek en/of navigatie onderweg.

• Slot voor je motor: Om je motor veilig weg te zetten. Ook als je deze gedwongen moet achterlaten bij motorpech.

  
  

Dag 1: Leiden (Nederland) naar Gernsbach (Duitsland)

Afstand: 597 kilometer

Geen GPX-bestand aangezien we hier de snelste route reden.

Met twee koffers en een tas op de motor zijn we deze ochtend vroeg vertrokken. Deze eerste dag stond de minst interessante rit op de planning: 600 kilometer over de snelweg richting het Zwarte Woud. Rond 16.30 uur kwamen we veilig aan bij ons hotel ‘Hotel & Mühlenapartments’ in Gernsbach, een onverwacht charmant stadje. Dat is het leuke aan deze reis, we stoppen waar het logisch uitkomt op de route. Zo laten we ons telkens verrassen door de plekken waar we belanden.

In de avond aten we bij Thai Bamboo, waar we drie jaar geleden ook al heerlijk hadden gegeten toen we in deze regio waren. Ook deze keer was het eten fantastisch en veel, dus we hebben meteen lunch voor morgen!

Dag 2: Gernsbach (Duitsland, Zwarte Woud) naar Friedrichshafen (Duitsland, Bodensee)

Afstand: 302 kilometer

GPX-route:

Vandaag hadden we een prachtige route voor de boeg: de B500. Vanuit Gernsbach reden we direct het bekendste gedeelte op, de Schwarzwaldhochstrasse. Deze weg in het Zwarte Woud is de oudste en beroemdste panoramaweg van Duitsland. We begonnen de rit rustig, aangezien het wegdek nog nat was en onze banden koud. In die scherpe bochten is het dan altijd even oppassen. Het weer was 's ochtends wat wisselvallig: aan de ene kant van de berg scheen de zon en was het warm, terwijl we aan de andere kant soms door wolken en regen reden. Beide gaven de natuur op hun eigen manier een bijzondere sfeer.

Onderweg kwamen we door een paar gezellige stadjes met typische Duitse vakwerkhuizen, en genoten we van onze Thaise leftover lunch bij een mooi beekje midden in de bergen. Hoe verder we reden, hoe warmer en zonniger het werd. Dat maakte de rit steeds leuker, vooral toen de wegen droog waren en we lekker vlot door de bochten konden gaan.

Aan het einde van de middag kwamen we aan bij ons hotel ‘Die Krone’ in Friedrichshafen, een stad aan de Bodensee. We sloten de dag af met heerlijke Südtiroler Spinatspätzle en een Rosé uit het Bodensee-gebied in de tuin van het hotel.

Dag 3: Friedrichshafen (Duitsland, Bodensee) naar Santa Caterina Falfurva (Italië) Bergpassen: Furkajoch (Oostenrijk) & Stelvio pas (Italië)

Afstand: 328 kilometer

GPX-route:

Wauw! Wat een prachtige routes hebben we vandaag gereden! Dat hebben we elkaar vaak door onze communicatieset toegeroepen. De dag begon met de Furkajoch in Oostenrijk, onze eerste bergpas van de reis. Met 1760 meter hoogte en panoramische uitzichten was het een geweldige ervaring, met een goed wegdek en veel stops voor foto's en video's.

Naast de letterlijk hoogtepunten was er ook nog een andere grappige highlight. We kwamen op de parkeerplaats een stel tegen wat hun hondje mee had op de motor. Het beestje had een pakje aan en een brilletje op. Hij leek het allemaal prima te vinden.

De rest van de middag was de route nét zo mooi als op de bergpas. Iedere keer als we dachten dat het niet mooier kon gaf de natuur ineens een waterval of besneeuwde bergtop erbij. Het bleef echt genieten de hele weg lang. Na Oostenrijk reden we tegen de avond Italië in. Dat was gelijk een mooie binnenkomer bij Lago di Résia. Het dorpje Curon in de Italiaanse regio Zuid-Tirol bestaat niet meer. Vanwege de bouw van een stuwdam verdween het kleine dorpje eind jaren veertig onder water. Voorafgaand werden de meeste gebouwen opgeblazen. De kerk werd ontzien. De torenspits steekt vandaag de dag nog boven het water van het Reschenmeer uit, als eenzame herinnering aan het verdwenen dorp.

Voor we de Stelvio beklommen, aten we eerst wat om op te laden. En wauw, die 88 haarspeldbochten waren fantastisch én spannend. Gelukkig hadden we de pas voor onszelf, omdat het al laat was. Dat maakte het nemen van de bochten wat makkelijker, maar het bleef een uitdaging op 2758 meter hoogte. Overdag schijnt het hier helemaal vol te zijn met fietsers en campers. Onze tip voor motorrijders: in de zomer is het rond 19 uur rustiger, maar zorg dat je voor zonsondergang weer beneden bent. In het donker 40 haarspeldbochten afrijden is niet aan te raden. Uiteindelijk kwamen we rond 22 uur aan in ons hotel ‘Confinale’ in Santa Caterina Falfurva. Onze motoren mogen in de garage staan, en wij kregen nog een apfelstrudel van de lieve mensen hier.

Dag 4: Santa Caterina Falfurva (Italië) naar Meride (Zwitserland)

Bergpassen: Gavia pas (Italië) Afstand: 224 kilometer

GPX-route:

Na de Furkajoch en Stelvio van gisteren dachten we dat het niet mooier kon, maar vandaag overtrof de Gavia pas alles. De ruige natuur, de gletsjer en de vele watervallen maakten deze pas echt een hoogtepunt. Het feit dat deze pas minder bekend is, droeg ook bij aan de bijzondere ervaring. We hebben nu in vier dagen al zoveel verschillende landschappen gezien! De ene kant van de pas bestond uit lange, glooiende bochten omhoog. Bovenop de berg werden we plots omringd door een wolkendek. Binnen enkele minuten veranderde het heldere uitzicht in dikke mist, en net zo snel als het kwam, was het weer weg. 

Na weer wat spannende haarspeldbochten naar beneden, was het tijd voor de lunch. En wat een geluk: we kwamen direct een leuke lunch tent tegen: 'Osteria Pietra Rossa'. Zonder WiFi konden we de reviews niet checken, maar het bleek heerlijk te zijn! We hadden Polenta, een plank met lokale kaas, vlees en brood. Opgewarmd en met nieuwe energie zijn we vanaf daar naar het Como meer gereden.

Daar aten we pizza in een gezellig stadje aan het water, en vervolgens reden we het laatste stuk naar ons hotel ‘Locanda San Silvestro’ in Meride, Zwitserland. Dat werd nog spannend, want de grensovergang tussen Italië en Zwitserland was al gesloten. Gelukkig wees een local ons de weg naar een open overgang. In het donker konden we nog niet zien waar we precies waren, maar het hotel ziet er veelbelovend uit. Dat belooft wat voor morgen in het daglicht!

Dag 5: Rustdag in Meride (Zwitserland)

Vandaag was een welverdiende en zeer welkome rustdag. We hebben 2 overnachtingen geboekt in een mooi boutique hotel in Meride, Zwitserland. Een oude herberg omgebouwd tot een modern hotel. Meride ligt aan de voet van de Monte San Giorgio. Monte San Giorgio is de belangrijkste vindplaats van fossielen uit het Midden-Trias en staat daarom op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. We gingen vandaag dus fossielen zoeken. Op nog geen 10 minuutjes lopen van ons hotel was een waterval en hoge rotsen van kalksteen. Hier hebben we gewandeld, gezeten en zelfs gezwommen in het ijskoude water.

In de avond zijn we weer naar Italië gereden voor het avondeten. Op 1 motor zijn we naar de stad Varesa gegaan. Dit keer gingen we voor Risotto en Gnocchi bij een restaurant wat ‘Gnoccheria & Risotteria’ heet. Dat moest dus wel goedkomen. We namen een proeverij, zodat we verschillende gerechten konden proberen. Altijd leuk om nieuwe combinaties te ontdekken.

Dag 6: Meride (Zwitserland) naar Interlaken (Zwitserland)

Bergpassen: Gotthardpas, Grimselpas en Furkapas Afstand: 274 kilometer

GPX-route:

Vandaag hebben we meerdere bergpassen in Zwitserland gereden, elk uniek en indrukwekkend op zijn eigen manier.

De eerste pas die we namen was de Gotthardpas. En dan niet de mooi geasfalteerde, maar de oude klinkerweg. De ‘Via Tremola’ is de oude bergpas uit 1827 en veel minder druk dan de nieuwe pas. En deze telt ook nog eens 37 haarspeldbochten. Het was een hele toffe ervaring om op de oude weg te rijden. En omdat het zo rustig was konden we prima op de de weg stil staan af en toe voor een foto.

De tweede pas was de bekende Furkapas, gelegen op 2431 meter hoogte. Hier loopt de Europese waterscheiding tussen de Middellandse Zee en de Noordzee. Leuk detail: de naam Furka komt van de vorkvormige bergtoppen, en delen van de James Bond-film Goldfinger zijn hier opgenomen. De pas biedt spectaculaire uitzichten op steile afgronden en smalle wegen, en onderweg passeerden we de Rhône-gletsjer en het iconische Belvédère hotel.

De derde en laatste pas van vandaag was de Grimselpas, indrukwekkend vanwege de stuwmeren waar watervallen in uitmonden. Hier vonden we een prachtig, rustig plekje om te lunchen, omgeven door bloemen en met uitzicht op een waterval.

Aan het einde van de dag kwamen we aan in Winderswal, een klein dorpje naast het bekendere Interlaken. Hier slapen we vannacht in ‘Edelweiss Lodge’, een hotel van 120 jaar oud. Dat laatste merk je ook wel. Het hele huis kraakt en ziet er denk nog hetzelfde uit als 120 jaar geleden.

's Avonds zijn we met de bus naar Interlaken gegaan. Het viel ons op hoeveel Indiase toeristen en restaurants hier zijn. Online lazen we dat veel Indiërs hier komen omdat hun eigen bergen, de Himalaya, als heilig worden beschouwd en niet beklommen mogen worden. Voor hen biedt de Jungfrau de kans om te ervaren hoe het is om op een berg te staan. Wij eindigden niet bij een Indiaas restaurant, maar een heerlijk en gezellig Vietnamees restaurant ‘Bun Brothers & Co‘.

Dag 7: Interlaken (Zwitserland) naar Cusance (Frankrijk)

Afstand: 231 kilometer

GPX-route:

In de ochtend zijn we naar Lauterbrunnen gegaan. “Het dal van de 72 watervallen”. Het dorp zelf is niet groot en héél toeristisch. Bussen met toeristen reden af en aan.

Tot aan de lunch ging het goed met het weer. En als het regende dan schuilden we ergens. De lunch hebben we gehaald bij een bakker in Zwitserland. Je hebt hier in Zwitserland zoveel broodjes en koekjes met banketbakkersroom. Na de lunch werd het weer helaas steeds slechter, met als hoogtepunt een stormachtige rit bij Val-de-Ruz. We reden met de motor door hevige regen, wind en bijna geen zicht. Wat waren we blij toen we veilig beneden aan de berg kwamen.

Gelukkig klaarde het daarna op, en kwamen we redelijk opgedroogd aan bij onze eindbestemming in Frankrijk. We slapen vannacht in een appartement waar een restaurant bijzit. De naam van het hotel is ‘la Source Bleue’. Na een warme douche genoten we van een heerlijk Frans diner: zalm met yuzu-crème, gamba’s en coquilles, steak met gele wijnsaus, en als toetje crème brûlée. Het was weer genieten van de Franse keuken.

Dag 8: Cusance (Frankrijk) naar Mutzig (Frankrijk)

Afstand: 349 kilometer

GPX-route:

In de ochtend begonnen we met een wandeling naar ‘La source bleue’, een prachtige bron in het bos met een felblauwe kleur. Het was heerlijk om door het met dauw bedekte bos te lopen en zo rustig wakker te worden.

Vandaag leidde onze route ons dwars door de Vogezen, een bosrijk gebied met indrukwekkende, ronde bergtoppen die 'Ballons' worden genoemd. De hoogste daarvan is de Grand Ballon, met 1424 meter. Het gebied is populair voor outdoor sporten, en onderweg zagen we mountainbikers, wandelaars, paragliders en zweefvliegers. Het rijden vandaag was geweldig, een fijne afwisseling van de vele haarspeldbochten van de afgelopen dagen. De glooiende bochten en het zonnetje maakten de dag helemaal af.

's Avonds overnachten we in het hotel ‘L’ours de Mutzig’ in Mutzig, een stadje tegen de hellingen van de Vogezen.

Dag 9: Mutzig (Frankrijk) naar Wiltz (Luxemburg)

Afstand: 347 kilometer

GPX-route:

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn tijdens een motorreis. We werden vanochtend wakker met regen, maar volgens Buienradar zou het eind van de ochtend opklaren. Vol goede moed begonnen we aan de route, maar helaas klopte de voorspelling niet. De regen werd juist heviger, het begon te waaien en het zicht werd slechter. Daarom besloten we om via de snelweg naar Luxemburg te rijden in plaats van binnendoor. Na de lunch werd het weer iets beter, en pakten we nog een paar leuke binnendoor weggetjes mee.

Door de aangepaste route kwamen we wel vroeg aan bij ons hotel ‘Beim Schlass‘ . Een warme douche deed wonderen en inmiddels hing al onze kleding te drogen. 's Avonds klaarde het op, dus konden we nog een wandeling maken. We verblijven in Wiltz, een stad in het noorden van Luxemburg met veel monumenten uit de Tweede Wereldoorlog. Een van de opvallendste is een vuurtoren, opgericht ter nagedachtenis aan de staking van augustus 1942 tegen de Duitse bezetting. Deze staking verspreidde zich door het hele land en blijft een bron van nationale trots.

Een andere bijzondere herinnering hier is die van de Amerikaanse soldaat Harry Stutz. Tijdens de bezetting organiseerde hij het eerste Sinterklaasfeest voor de lokale kinderen, die door het snoeptekort nooit eerder Sinterklaas hadden gevierd. Zijn vriend, Richard Brookins, verkleedde zich als Sinterklaas en reed in een jeep door de stad. Voor veel kinderen was dit de eerste keer dat ze chocola aten. Na de oorlog kwam Richard vaak terug naar Wiltz, en nog steeds zijn er overal Amerikaanse vlaggen te zien ter herinnering aan de bevrijding van de stad.

Dag 10: Wiltz (Luxemburg) naar Leiden (Nederland)

Afstand: 380 kilometer

Door Luxemburg rijden is erg leuk. Dorpjes en natuur wisselen elkaar af. En tussendoor ook nog mooie kastelen of ruïnes. Na Luxemburg reden we de Belgische Ardennen in. Oók leuk en mooi! Alhoewel de wegen op de meeste plekken wel echt slecht onderhouden zijn.. Dat betekent dat je soms meer op de weg aan het letten bent dan op de mooie omgeving. Maar al met al toch genoten, want ook dichtbij huis is het dus mooi!

Tot slot Na 10 dagen, 2711 km, 8 landen en talloze bergpassen kwamen we weer terug in Nederland. Een motorreis laat je op een unieke manier de wereld ervaren, waarbij de reis net zo belangrijk is als de bestemming. De vrijheid van de open weg, de steeds wisselende landschappen en de onverwachte ontmoetingen maken dit tot een ervaring die we niet snel zullen vergeten.